10+1 Λόγοι για να Απεργήσουμε (γιατί δικαιολογίες για να απέχουμε υπάρχουν άπειρες).

1 - Για να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια, χωρίς να ντρεπόμαστε τους απολυμένους συναδέλφους, μόνιμους και αναπληρωτές που θα μπορούσαμε να είμαστε στη θέση τους (και ακόμα μπορούμε, αν τα νούμερα δεν βγαίνουν και σε ένα βράδυ αποφασιστεί η κατάργηση μιας ακόμα ειδικότητας).

2 -Γιατί ήδη, με το ενιαίο μισθολόγιο είμαστε μείον 400-500 ευρώ το χρόνο. Αν σε αυτά προσθέσουμε το κόψιμο δώρων, την αύξηση των τιμών, του ΦΠΑ, του πετρελαίου, τα χαράτσια και τους λοιπούς φόρους χάνουμε συνολικά 6000-8000 ευρώ τον χρόνο. Μια πενθήμερη απεργία "κοστίζει" λιγότερο από 250 ευρώ. Και ο πιο ωφελιμιστής (ή ίσως ειδικά αυτός) δεν θα ρίσκαρε να πληρώσει μια φορά το τίμημα τον 250 προκειμένω να μην χάνει 6000-8000 τον χρόνο για την υπόλοιπη καριέρα του?

3 -Γιατί υπάρχει και αξιοπρέπεια. Πόσο ακόμα θα ανεχτούμε να μας αποκαλούν "γαϊδούρια", "τομάρια", "λουφαδόρους" και "τεμπέληδες". Να μας επιστρατεύουν σε καιρό ειρήνης και να μας "σταβλίζουν" υποχρεωτικά 8:00-14:00 χωρίς να υπάρχει κανένας υπηρεσιακός λόγος παρά μόνο το σπάσιμο του όποιου "τσαμπουκά" μας έχει απομείνει. 

4 -Για να μην περάσουμε άλλο "μαύρο" καλοκαίρι τρέμοντας υποχρεωτικές μετατάξεις και μεταθέσεις, μείωση ορών του διδακτικού μας αντικειμένου από το ωρολόγιο πρόγραμμα και καταργήσεις αναθέσεων. Αυτή την ανασφάλεια που αποτελεί κίνδυνο για την ψυχική υγεία που τόσο σκληρά προσπαθούν να διαφυλάξουν (γεγονός που αποδεικνύεται με την επιλογή του αντίστοιχου τηλεπωλητή-υπουργού).

5 -Για να μην αναγκαστούμε να υποτασσόμαστε στον κάθε "αξιολογητή" που θα κρατά την επαγγελματική μας υπόσταση στα χέρια του. Που θα ζητά γη και ύδωρ για να μας επιτρέψει να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Και όποιος πιστεύει στα "αξιοκρατικά κριτήρια" που υπόσχονται, δεν έχει νόημα να συνεχίσει να διαβάζει... 

6 -Για να μην τρέμουμε την κάθε ανώνυμη ή επώνυμη καταγγελία που σύμφωνα με τον νέο πειθαρχικό νόμο θα μας στέλνει στη διαθεσιμότητα μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητά μας. Γιατί έχει πλέον ποινικοποιηθεί ακόμα και η εμφάνισή μας "εντός και εκτός της υπηρεσίας".

7 -Για να σταματήσει το κύμα των απολύσεων στο δημόσιο που βαθαίνει την κρίση και φέρνει νέο κύμα απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Πόσοι συγγενείς, φίλοι, και γνωστοί μας πρέπει ακόμα να μείνουν χωρίς δουλειά, πόσες επιχειρήσεις να βάλουν λουκέτο και πόσες υπηρεσίες να καταργηθούν για να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε αυτή τη συνταγή της ύφεσης και της φτώχειας?

8 -Για να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο σχολείο για τους μαθητές και τα παιδιά μας. Ένα Γενικό Λύκειο που δεν θα είναι μόνο εξεταστικό κέντρο αλλά θα παρέχει γενική παιδεία και μια τεχνική εκπαίδευση που δεν θα απευθύνεται σε "παιδιά ενός κατώτερου Θεού" με μοναδικό προορισμό την κακοπληρωμένη ανασφάλιστη, επισφαλή εργασία.

9 -Γιατί μαζί με τους εκπαιδευτικούς απεργούν και θα απεργήσουν δεκάδες ακόμα συνδικάτα, σωματεία, ενώσεις και ομοσπονδίες με κοινές διεκδικήσεις. Δωρεάν και δημόσια παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, προστασία της πρώτης κατοικίας, πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό του κάθε Έλληνα πολίτη. Κάποιος πρέπει να μπει μπροστά και η κοινωνία περιμένει να είμαστε εμείς.

10 -Γιατί, στην τελική, η επίθεση που γίνεται αφορά στην ίδια τη Δημοκρατία. Έχουμε χάσει την εθνική μας κυριαρχία, η χώρα ξεπουλιέται κομμάτι-κομμάτι από μια συγκυβέρνηση του 20% που έχει το θράσος να μας κοροϊδεύει με υποσχέσεις "ανάκαμψης". Από υπουργούς και βουλευτές που λογοδοτούν σε ξένα συμφέροντα αντί να λογοδοτήσουν στον Ελληνικό Λαό. Κατηγορώντας, μάλιστα τον Ελληνικό Λαό για την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν!

11 -Γιατί, "Τη Λευτεριά δεν τη ζητούν με παρακάλια". Ποτέ, τίποτα δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνες. Πρέπει να δώσουμε αυτή τη μάχη και πρέπει να την δώσουμε όλοι μαζί, ενωμένοι. Γιατί, στην τελική, τις συνέπειες της έκβασης αυτού του αγώνα, όλοι μαζί θα τις υποστούμε ή θα τις απολαύσουμε. Θέλουμε - δεν θέλουμε. Ας θυσιάσουμε λοιπόν λίγα μεροκάματα, γιατί η πολιτική αυτή μας έχει στερήσει πολύ περισσότερα, και ακόμα είμαστε στην αρχή...

11/9/2013
Μανώλης Φραγγίδης